Vandaag werden we om 06u40 gewekt door ons management. "Hallo mannen, kom op uit den emmer!" Niet iedereen was even vlot maar we moesten er wel uit want onze tijdelijke woonsten moesten worden afgebroken. Tegen negen uur hadden we afgesproken met de basin van het restaurant van 2 dagen geleden voor een "Petit dejeuner". En inderdaad het was tres petit want we moesten het stellen met een croisanttje, en een stuk stokbrood met fraise confituur". We spraken dan ook af dat de volgwagen brood en beleg moest gaan halen voor onderweg. We vertrokken om 09u30 voor de langste rit van de reeks, eentje van 165 km. Ze hadden voorspeld dat het warm ging worden en jawel frikadel ze hadden het deze keer bij het goede eind. Al snel liep het zweet over de kromgebogen ruggen als we over de vlakke fietsweg scheurden altijd maar rechtdoor. Onderweg hebben we de gevolgen van dit warme weer met eigen ogen kunnen zien en ruiken het bos stond in de fik. Na een kleine 80 km stond de volgwagen geparkeerd aan een picnickplaats onder de bomen en werd er serieus geschranst. We werden verwend door de verzorgers met verse groentjes,brood, zalm, en verse bananen. De magen gevuld en de ketting werd terug opgespannen.
Na een uurtje werd er even gestopt in de sparre bossen voor den druk van het vat te laten. Oppassen voor de eekhoorentjes want als die in uw noten bijten zou de pret er snel af zijn. Na een dikke 100 km gingen we van de fietspad verder over de gewone wegen. Cancelara zijnen thermometer stond op een gegeven moment op 38 graden. Op onze billen kont ge gewoon een spiegelei bakken. Na nog een drankstop probeerde de bus ons zonder enig vermoeden te passeren. Zoals gewoonlijk riep den Huug nog wat peptalk toe met de raam open. We spoten hem nat met onze drinkebussen en hij spartelde gelijk ne vis op den droge. Roepend naar Lefèvre om snel voort te rijden en zoekend naar den hendel voor de raam te sluiten kreeg hij de volle laag. Hij was nat tot op zijn onderbroek en dit to grote hillariteit van het pelleton. Deze werden door de Manu op hun beurt met een paar flessen water afgekoeld. Met deze temperaturen kon dit niet uitblijven. Na een dikke zes uur fietsen bereikten we ons hotelletje in Mont de Marsan waar we snel den dorst lesten en een douchke pakte. Nu eten en dan... oogjes dicht en snaveltjes toe om morgen de laatste etappe aan te pakken.
Greetz Cav
Manuel op zen nieuw bikeske.
Even verfrissen bij een verzengende hitte... Ze dachten waarschijnlijk toen al straks van het zelfde laken een broek!
Genieten van een lekker picnickske onderweg.
Efkens het fietske van de Bart losrijen.
Onzen Bart in volle actie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten