Hallo,

Vandaag stond de rit van Orleans naar Loches op de menu. Volgens Hicapie een tripke van 137 km maar er stonden om 17u00 er we 144 op den teller. We vertrokken zoals gewoonlijk omstreeks de klok van negenen om een gezapig tempo richting het kasteel van Chambord. Een paar km voor we aan het domein van 5500 ha groot. Inmens groot dus en te weten dat dit volledig omwald is door een muur die gemetseld met natuursteen e een lengte heeft van 32 km. We scheurden over wegen  lichtjes bergaf van kilometers rechtdoor, zalig gewoon. Na nog een 15 min bollen kwamen aan het  grootste en mooiste kasteel langs de Loire. Aan het eerste verdiep alleen hebben 2000 mensen gewerkt en dit gedurende 20 jaar, Het telt 1036 ramen, 365 torens en een 440 kamers. We hebben er even  halt gehouden voor een fotoshoot en weg waren we weer.  Een stofwolk achterlatend stoeberden we richting Cour-Cheverny “ Le Pergola” waar we onze middagmaal tot ons namen. De serveuse was zo onder den indruk van onze Fabian zijnen torso dat ze een glas cola over zijn forse benen morste. Hij heeft dan een borstkas als ne kathedraal. De tocht werd omstreeks  13u30 verder gezet. Na 100 km kregen we weer ne serieuse molshoop voor ons wiel. Jawel frikadel, weg was hij weer. Johan Museeuw probeerde de schade te beperken en ik pakte zijn wiel. Na een klimmetje van een 2 tal km kwamen we boven en in de laatste hectometers zag ik Michael Jackson staan naast de kant ik wist ik dat ik moest minderen. Na  120 km was nog een drankstop gepland. Op de voorziene plaats stonden we echter voor een gesloten deur, dan maar een dorpje verder. Daar was echter geen café te bespeuren, alleen een dame op leeftijd die flirte met de 100 jaar en met de 100 kg. Dan maar verder naar “Le bar de Lac” maar ook hier weer vingen we bot. “Retourné a 18u00”. We hebben dan maar van pure miserie ne warme cola uit de bus genomen want  onze suikerspiegel zakte onder het minimum niveau. Nu nog het laatste stukje maar ipv langs de normale stuurde Hincapie ons over een ander paadje. Niet van de poes ze mannekes. Museeuw  vond niet beter dan in een steile bergop ne platten tuub te faiken en de rest vond dat niet erg.  Bradley herstelde mee de schade en de rest kreeg de opdracht om al stilletjes verder te rijden. Dit was onze kans: Volle gas reden we verder om ons op 2km van het einde weg te steken achter een haag. Na een paar minuten kwamen onze 2 kopmannen voorbij gevlogen en wij maar lachen. Museeuw zijn kopke zag zo rood als een kolenstoof stervend in het wiel. Nog een paar minuten verder en ook de rest kwam aan in het hotel. Nu eten en dan wederom het kopke verstoppen tussen de eendepluiskes.

Tot morgen.

Greetz Cav

Den TGV op de weg.

Groepsfotoke voor Chambord.

Na bandbreukske en bosjesincident nog een laatste helling naar boven!