De slotrit: van Mont de Marsan naar Lourdes

Hallo,

Vandaag stond de slot etappe op het programma

a>Sint Pieter was volgens mij int slaap gevallen en de chaufage vergeten af te zetten. Zoals alle dagen probeerden we om 09u00 te vertrekken en zoals alle dagen slaagden we er ook vandaag weer niet in om op tijd te zijn. Om 09u20 ging de ketting strak richting eindbestemming. Zoals gisteren gingen de eerste km's over een fietspad, rustig keuvelend door een prachtig landschap. Al snel voelden we de zonnestralen branden op onze huid en diegenen die dachten dat ze geen melkske nodig hadden werden snel op andere gedachten gebracht. Bij een eerste stop na een 35 km werk dan ook de bus met zonnecreme vlotjes rondgegeven. Ons management had ondertussen de plaatselijke Carrefour gaan plunderen en we werden dan ook voorzien van een gekoeld drankske en frech  french bananas. Al snel werden we door Herr Hugo aangemaand om onze pony's terug te besteigen. Er werd afgesproken om extra stops in te lassen wegens het warme weer. Den Huug zou klaar staan aan de volgende stop na een heftig klimmetje van een 15 %, maar daar boven toegekomen had hij zich horizontaal gelegd op een bank in het park en konden we zelf voor onzen drank zorgen. Na een dikke 100 km werden we getrakteerd op een lekkere maalijd en deze keer had ons management wel alles klaarstaan bij aankomst. Na een dik half uur onze pony's te laten rusten in de schaduw reden we verder. Cancelara zijnen thermometer sloeg tilt want er werden temperaturen weergegeven van boven de 40°. Onze gamba's begonne dan ook lichtjes te koken in ons koerstenueke. 15 km voor Lourdes in Pontraq zagen we een cafeetje waar ze jupiler van't vat hadden en hier werden dan ook de remkabels tot het uiterste getest om een plaatsje op het terras in te nemen. Wetende dat er nog een laatste heuveltje moest overwonnen worden werd er na een paar lekkertjes beslist om de laatste meters aan te vangen. Hincapie had weer eens een paadje uitgekozen waar enkel de lokale boeren gebruik van maken, stevig omhoog en tot slot van rekening waren de putten juist gevuld met vers afvalt en daarover een laagske kiezels. De steentjes vlogen in de afdaling dan ook tegen ons voorfasade en den asvalt hing aan onze tubes. Bergaf en daar lag Lourdes, het heiligdom van moeder Maria. Afgesproken aan de brug bij de grot stond tot mijn grote verbazing mijn vrouwtje te wachten samen met mijn twee engeltjes. Lefèvre had schapoeper voorzien en er werd getoast op de aankomst. Nu nog even verder tot aan het hotel in Argeles gazost wat nog een 13 km voorbij Lourdes lag. Hier nu eten en dan nog naar de stad voor een lekker gerstenatje want dat hebben we wel verdiend. Bij deze wil ik dan ook al mijn ploegmaten en het management bedanken voort deze prachtige belefenis. Een levenservaring die ik nooit zal vergeten en vrienden die ik heb gemaakt voor het leven. De Makke wil ik toch nog eens extra bedanken voor het uitstippelen van deze prachtige tocht van 1485 kilometers over weggetje waar veel Fransen geen weet van hebben. Merci mannen!!!

Vive La France et Vive Le Velo!!!

Greetz Cav

Klaar voor vertrek om de laatste rit aan te vatten.

Ergens onderweg in de verzengende hitte. Thermometer wees op een bepaalde moment 40° aan.

Onze Manuel test het fietske van onze Bart nog is efkens uit.

Nog een laatste hellingske van 15% verteren terwijl onze sportbestuurder Bruyneel er anders overdenkt :-)

Even verposen en een hapje eten... honger gelijk een paard (of soortgelijk) is hier wel op zijn plaats...

Nog een laatste tussenstopke en dan in draf naar Lourdes.

Fotoke pakken bij het binnenrijden van Lourdes.

Met de familie op zoek naar een "brug" in Lourdes terwijl er 5 zijn is niet zo voor de hand liggend.

Gezellig weerzien van het vrouwke en de kapoenen op plaats van bestemming "Lourdes".

Nog efkens napraten over de avonturen van de voorbije 2 weken aan de ingangspoort van de basiliek.

Bij zo'n prestatie hoort een glaasje champagne bij.

Een fotoke om in te kaderen.

Onze "Cav" met een brede smile tot in Tokio.

Bedankt Joeri dat ik dit moment heb mogen meemaken. Deze 14 dagen staat voor mij altijd in mijn geheugen gegrift zowel de momenten dat we gelachen hebben en dat het wat moeilijker ging.

Ge zijt ne geweldige gast waar ik altijd waardering en respect voor zal hebben.

Groetjes alias Lefèvre, Sultan van Brunei en in het echte leven Danny.

Rit 10: van Lacanau naar Mont de Marsan

Hallo,

Vandaag werden we om 06u40 gewekt door ons management. "Hallo mannen, kom op uit den emmer!"  Niet iedereen was even vlot maar we moesten er wel uit want onze tijdelijke woonsten moesten worden afgebroken. Tegen negen uur hadden we afgesproken met de basin van het restaurant van 2 dagen geleden voor een "Petit dejeuner". En inderdaad het was tres petit want we moesten het stellen met een croisanttje, en een stuk stokbrood met fraise confituur". We spraken dan ook af dat de volgwagen brood en beleg moest gaan halen voor onderweg. We vertrokken om 09u30 voor de langste rit van de reeks, eentje van 165 km. Ze hadden voorspeld dat het warm ging worden en jawel frikadel ze hadden het deze keer bij het goede eind. Al snel liep het zweet over de kromgebogen ruggen als we over de vlakke fietsweg scheurden altijd maar rechtdoor. Onderweg hebben we de gevolgen van dit warme weer met eigen ogen kunnen zien en ruiken het bos stond in de fik. Na een kleine 80 km stond de volgwagen geparkeerd aan een picnickplaats onder de bomen en werd er serieus geschranst. We werden verwend door de verzorgers met verse groentjes,brood, zalm, en verse bananen. De magen gevuld en de ketting werd terug opgespannen.
Na een uurtje werd er even gestopt in de sparre bossen voor den druk van het vat te laten. Oppassen voor de eekhoorentjes want als die in uw noten bijten zou de pret er snel af zijn. Na een dikke 100 km gingen we van de fietspad verder over de gewone wegen. Cancelara zijnen thermometer stond op een gegeven moment op 38 graden. Op onze billen kont ge gewoon een spiegelei bakken. Na nog een drankstop probeerde de bus ons zonder enig vermoeden te passeren. Zoals gewoonlijk riep den Huug nog wat peptalk toe met de raam open. We spoten hem nat met onze drinkebussen en hij spartelde gelijk ne vis op den droge. Roepend naar Lefèvre om snel voort te rijden en zoekend naar den hendel voor de raam te sluiten kreeg hij de volle laag. Hij was nat tot op zijn onderbroek en dit to grote hillariteit van het pelleton. Deze werden door de Manu op hun beurt met een paar flessen water afgekoeld. Met deze temperaturen kon dit niet uitblijven. Na een dikke zes uur fietsen bereikten we ons hotelletje in Mont de Marsan waar we snel den dorst lesten en een douchke pakte. Nu eten en dan... oogjes dicht en snaveltjes toe om  morgen de laatste  etappe aan te pakken.

Greetz Cav

Manuel op zen nieuw bikeske.

Even verfrissen bij een verzengende hitte... Ze dachten waarschijnlijk toen al straks van het zelfde laken een broek!

Genieten van een lekker picnickske onderweg.

Efkens het fietske van de Bart losrijen.

Onzen Bart in volle actie.

Rit 9 van Saintes naar Lacanau

Vooreerst onze excuses voor het late verslag maar we zitten op een camping en we beschikken daar niet over WIFI. Musseeuw alias Luc Peeters kreeg geen streaming connectie en had zijn LAN kabels om zijne pony vast te leggen. Met droefheid vertrokken we van morgen daar we afscheid moesten nemen van Fletcha (Kim Geysen). We vertrokken voor het eerst met prachtig weer vanuit ons hotelletje in het mooie Saintes. Af en toe schoven ze de gordijnen boven even toe maar dit alleen om het even donker te maken. Sint Pieter lag blijkbaar ook in de zon en de bloemen moesten het stellen zonder water. Met de wind in de zeilen schoten we dan ook als kometen richting Royan waar we op 1 uur en 22 minuten aankwamen en zowaar al 44km hadden afgelegd. Aan de ferry hadden we ook afgesproken met de Manuel die ons vanaf hier ons terug zal vergezellen voor de rest van de rit. En jawel frikadel 2 minuten voor de doemp uit de schouw ging komen dook er nen blauwe smurf met een rugzakske op. De val ging toe en we vertrokken. Na 20 minuten varen namen we onze pony terug bij de beugels en vlogen we door de duinen als een plaatselijke windhoos. Langs de kust stopten we om onze koolhydraten terug op peil te brengen. Via radio tour vernamen we dat we gingen vergezeld worden door de sultan van Brunei die terug met een wildcard werd opgenomen in het peleton. Even insmeren en verder via de fietsweg richting Lacanau. Op rollenti en de zon op ons kopke reden we verder. Na 40km nog een drankstop op een terrasje aan de kust en dan wederom in het zadel voor de laatste kilometers. Aan een bareel riepen de kopmannen dat we langs rechts moeten passeren maar de sultan besloot langs links te gaan. Met de koersfiets door het zand rijden is niet gemakelijk en jawel ... daar lag hij met zijn spel te spartelen in het zand en de tulband uit verband. Links losklikken en rechts afstappen gaat niet natuurlijk. Op 5 km van het einde moesten we een rond passeren en voor een tweede keer viel de sultan van zijn vliegend tapijt. Dit keer was de ondergrond niet zo zacht en een paar schaafwonden waren het gevolg. Rustig verder naar de kamping waar onze tentjes zouden klaar staan echter Bruyneel (Hugo) lag in zijne plaatselijk loft (achter in de bus) ne siesta te pakken. We konden ze dan ook zelf opstellen. Voor het avondmaal moesten we 4 km wandelen tot aan het meer van Lacanau. Op het terras dook de Manuel direct tegen den aardbol. We dachten dat hij plat ging voor een plaatselijke schone maar het was een gat in het terras die zijn stoel uit evenwicht bracht :-). Na een goede maaltijd werden we verast door een spectaculair vuurwerk boven het meer. Met de rustdag in gedachte en de nodige liters wijn was het evenwichtsorgaan van bepaalde teamleden dusdanig verstoord dat een wandeling terug geen optie meer was. De bazin was zo lief om ons dan ook met haar foiture naar onze tipi's terug te brengen. Iedereen dook snel onder het zeil en den Huug verdween ook in zijne loft. Midden in de nacht werden we echter gewekt door een noodkrecht van Herr Hugo "Help, help mannen!". Hij had zich opgesloten en zijn blaas stond op ontploffen. Snel werd hij verlost en de rust keerde terug. Van morgen was iederen om 9 uur uit zijn nestje en zijn we afgezakt naar de zee. Nu verder genieten van de rustdag en morgen terug de ketting strak.

Groeten uit de zon...

Cav

Help mannen help!!!

Tentjes opstellen... ja mannekes :-) lol... eerst efkes rusten in mijne getapisplainde loft zeh!

Flecha moet naar huis :-(

Groetjes vanuit Lacanau.

Even smeren voor de zon en die witte stekken niet vergeten!!!

De sultan van Brunei.

Met de pony op den boot.

Den Bart denkt "Ron hier zoude gij moeten bukken".

Gezellig op de camping in Lacanau.

Lacanau Beach

Verslagske schrijven op een zonnig terasje onder een stroojen dakske!

Rit 8: Van Verrières naar Saintes

De dag begon met een droevig bericht. Onze lokale reporter Johan Bruyneel (den Huug) melde via radio Tour "abandon de Mijnendonckx D." We vertrokken dan ook een beetje in mineur aan de geplande 144 km. Tijdens het ontbijt hadden ze even de hemelsluizen open gezet maar bij aanvang van de rit was het gestopt met regenen en de zon zorgde al snel voor een droog wegdek. De kilometers asvalt schoten dan ook onder ons door weliswaar wederom met de wind op kop. Het was vandaag voor Flecha de laatste rit en hij had blijkbaar al zijn krachten opgespaard want hij heeft de kop niet afgegeven. Alzo konden onze andere twee kopmannen vandaag ook eens wat uitblazen in de buik van het peleton.
Na een 40 tal km kwamen we aan in Civray waar we een korte kofiepauze namen in café de la Paix, lekker met ons bolleke int zonneke. Dan verder  via de "Rue de la Commanderie" en zoals Johan B. vanavond beschreef was dit ne weg  rechtst naar de zolder zonder trappen, een weggetje van een 15 %. Al ne chance dat het maar een paar 100 meter lang was. Nu verder richting Paizay- Naudouin waar de middagmaaltijd voorzien was.
Echter den "Auberge de Méridien" was failliet, dan maar een achttal km verder naar Couture - d'Argenson maar hier was ook niks te zien buiten een bejaarde kat en ne blinden ezel. Lefévre had dan maar aan een lokale schone of er ergens in de buurt iets open was op " Le Quatorze juillet" en jawel frikadel een viertal km (welliswaar uit de richting) was er iets open. 600m voor we er waren begon Sint Pieter weer de bloemen te sproeien en moesten we even onder de haag duiken om te schuilen. Na een 10 tal minuten was zijnen gieter leeg en konden we verder. Na een lekker menuutje en wat wachten tot de bloemen genoeg water hadden reden we verder.
Even verpozen voor een gezamelijke sanitaire stop en dan verder slingeren tussen de velden vol met zonnebloemen. De laatste 10 km kregen we nog een kleine kuitebijterke te verwerken, een stijl stukje door het bos over ne weg waarlangs ik niet te voet ga, vol steentjes en putten. Het gevolg was dat mijnen achtersten tuub erdoor vloog. Even vervangen en dan de laatste km'ers volbrengen. In Saintes was echter de grote weg afgezet waardoor we nog even door de stadskern moesten laveren om tot ons hotelletje te komen. Vandaag gaan we eens naar de Mc Donalds want iedereen is het restaurant gebeuren wat bij aan het worden.
Straks nog even genieten van het vuurwerk en dan weer horizontaal om morgen fris en monter aan rit nr 9 te beginnen.

A demain
greetz Cav

Onze Flecha de hele dag kop getrokken moet met spijt in hart de groep verlaten.

Gezamelijke santaire stop bladeren zijn wel hard aan de "contre fort".

Bruyneel zet het "plan d'attack" voor de namiddag uit.

Sven Nijs denkt in de verte Lourdes al te zien liggen.

Reporter "Radio Tour" met richtlijnen aan de kant!

Hondeweer !

Verslagske van rit 7 Loches - Verrières :

Gisteren zijn  we na een heerlijke maaltijd nog even afgezakt naar de benedenstad. Hier was een avondmarkt en heet Fletcha een potje choco gekocht voor zijn zoontje Dylan. Welliswaar ééntje van 5 kilo! In een plaatselijk cafetje zijn we nog een glaasje gaan drinken. Na een tijdje begon mijne contrefort te brubbelen gelek ne pot kokend water en ben ik al wijselijk doorgegaan richting hotel. De andere volgende al snel en ze hebben nog een aantal flesjes champoeper ontkurkt. Dit tot een uur of 3 in de morgen.

Toen we vanmorgen de deur opendeden zag het er niet zo best uit. Lichte regen en natuurlijk de wind op den toeter. Maar als echte flandriens vertrokken we met volle moet richting vogelreservaat Le Brenne. Hier kon Hugo zijn telescoop richten op de witte reigers en knobbelzwanen. Cancelara was zo gefocust op het wiel van Musseeuw dat hij los in ne put reed gevolg voor den tweede keer platten tuub. Snel het voorwiel vervangen en snel richting Fontgombault voor een hapje in bar/restaurant Le Chatelet.
Tijdens de maaltijd werden de hemelsluizen volledig opengezet. Omstreeks 14:30 hervatten we de rit en Lefevre besloot om mee te vertrekken. De rivier over en dan klimmen maar. Boven aangekomen keken we achterom en waren we onze teamlijder kwijt.  Na nog een volgende klim na 20km besloot hij om zijn pony in de van te zetten. Tot hilariteit van de groep. Toch een positieve noot van deze dag.
De laatste 50km was het echt hondeweer. Iedereen was dan ook blij om aan te komen aan het hotel. Na de ponies op stal gezet te hebben nam iedereen een verkwikkende douche. De hoteleigenaar heeft beloofd om ons een heerlijk lokaal gerecht voor te schotelen.
Groeten en tot morgen.

Greetz, Cav

Toch wat stijf in de beentjes...

Dwars door "Le Brenne".

Regen, regen en nog eens regen. Echt een zeikweer.

Wassen hoort er ook bij.

Hallo,

Vandaag stond de rit van Orleans naar Loches op de menu. Volgens Hicapie een tripke van 137 km maar er stonden om 17u00 er we 144 op den teller. We vertrokken zoals gewoonlijk omstreeks de klok van negenen om een gezapig tempo richting het kasteel van Chambord. Een paar km voor we aan het domein van 5500 ha groot. Inmens groot dus en te weten dat dit volledig omwald is door een muur die gemetseld met natuursteen e een lengte heeft van 32 km. We scheurden over wegen  lichtjes bergaf van kilometers rechtdoor, zalig gewoon. Na nog een 15 min bollen kwamen aan het  grootste en mooiste kasteel langs de Loire. Aan het eerste verdiep alleen hebben 2000 mensen gewerkt en dit gedurende 20 jaar, Het telt 1036 ramen, 365 torens en een 440 kamers. We hebben er even  halt gehouden voor een fotoshoot en weg waren we weer.  Een stofwolk achterlatend stoeberden we richting Cour-Cheverny “ Le Pergola” waar we onze middagmaal tot ons namen. De serveuse was zo onder den indruk van onze Fabian zijnen torso dat ze een glas cola over zijn forse benen morste. Hij heeft dan een borstkas als ne kathedraal. De tocht werd omstreeks  13u30 verder gezet. Na 100 km kregen we weer ne serieuse molshoop voor ons wiel. Jawel frikadel, weg was hij weer. Johan Museeuw probeerde de schade te beperken en ik pakte zijn wiel. Na een klimmetje van een 2 tal km kwamen we boven en in de laatste hectometers zag ik Michael Jackson staan naast de kant ik wist ik dat ik moest minderen. Na  120 km was nog een drankstop gepland. Op de voorziene plaats stonden we echter voor een gesloten deur, dan maar een dorpje verder. Daar was echter geen café te bespeuren, alleen een dame op leeftijd die flirte met de 100 jaar en met de 100 kg. Dan maar verder naar “Le bar de Lac” maar ook hier weer vingen we bot. “Retourné a 18u00”. We hebben dan maar van pure miserie ne warme cola uit de bus genomen want  onze suikerspiegel zakte onder het minimum niveau. Nu nog het laatste stukje maar ipv langs de normale stuurde Hincapie ons over een ander paadje. Niet van de poes ze mannekes. Museeuw  vond niet beter dan in een steile bergop ne platten tuub te faiken en de rest vond dat niet erg.  Bradley herstelde mee de schade en de rest kreeg de opdracht om al stilletjes verder te rijden. Dit was onze kans: Volle gas reden we verder om ons op 2km van het einde weg te steken achter een haag. Na een paar minuten kwamen onze 2 kopmannen voorbij gevlogen en wij maar lachen. Museeuw zijn kopke zag zo rood als een kolenstoof stervend in het wiel. Nog een paar minuten verder en ook de rest kwam aan in het hotel. Nu eten en dan wederom het kopke verstoppen tussen de eendepluiskes.

Tot morgen.

Greetz Cav

Den TGV op de weg.

Groepsfotoke voor Chambord.

Na bandbreukske en bosjesincident nog een laatste helling naar boven!